آس 90

اگر در دهه های 1970 و 1980 ورزش را تماشا می کردید، خوش شانس بودید که شاید دو دهه از بهترین دهه های تاریخ ورزش را شاهد بودید. در طول این 20 سال، جهان تعدادی از بهترین بازیکنان و ورزشکاران تاریخ را در مجموعه ای از ورزش ها دید.

در بیسبال، پیت رز در اوج خود بود و هنک آرون در حال شکستن رکورد تمام دوران بازی خانگی بود. آنها فقط دو نفر از بازیکنان برجسته بیسبال در تیم های لیگ برتر بیسبال بودند. تعداد ستاره های زیادی برای نام بردن در یک ستون ورزشی وجود دارد. تراژدی‌های بیسبال نیز با مرگ روبرتو کلمنته و تورمن مانسون رخ داد.

تیم پیتسبورگ استیلرز در حالی که تنها در شش سال چهار سوپربول را به دست آورد، اصطلاح “سلسله” را به طرفداران فوتبال معرفی کرد. لیگ ملی فوتبال مملو از بازیکنان و ورزشکاران شگفت‌انگیز بود و در انجمن ملی بسکتبال هیچ‌کس قادر به دفاع از “اسکای هوک” کریم عبدالجبار نبود. مایکل جردن، بزرگترین بسکتبالیست تاریخ، وارد صحنه شد و انجمن قدیمی بسکتبال آمریکا چندین تیم را در NBA ادغام کرد و بسکتبال قرمز، سفید و آبی آنها به بخشی بی اهمیت از تاریخ بسکتبال تبدیل شد.

فیلادلفیا فلایرز در لیگ ملی هاکی تیم ها و حریفان را با ترکیب خود از “Broad Street Bullies” شکست داد. بوکس حرفه ای ممکن است یکی از بهترین دوران خود را در آن دو دهه 70 و 80 با تعداد انگشت شماری مبارز بزرگ به رهبری محمد علی در راس و روبرتو دوران در بخش های پایین داشته باشد.

ستارگان ورزش های دیگر نیز مانند ماریو آندرتی، امرسون فیتیپالدی، ریچارد پتی، و کاله یاربورو وجود داشتند. ارل آنتونی در بولینگ حرفه‌ای با سرعت بالایی پین‌ها را می‌کوبید، و حتی هواداران عادی فوتبال هم می‌دانستند که پله کیست. بعید است کسی بتواند نامی را که در بدو تولد به او داده بودند، یعنی Edson Arantes do Nascimento به شما بگوید.

در طول این 20 سال، در تعطیلات آخر هفته، می‌توانستیم بعدازظهرهای شنبه با “دنیای گسترده ورزش” ABC هماهنگ شویم. CBS با “Sports Spectacular” پاسخ داد. NBC با «Sportsworld» وارد آن برنامه ورزشی مضمون شد.

در دهه های 1970 و 1980 اتفاقاتی افتاد که برخی از ورزش دوستان ممکن است به یاد داشته باشند و برخی حتی ممکن است از آن بی اطلاع باشند. با توجه به استعداد ورزشکاران فعال در ورزش در آن دهه ها، ایده مسابقه ای که بازیکنان ورزش های مختلف را در مقابل یکدیگر قرار می دهد، در رویدادی به وجود آمد که به “مسابقه سوپراستارها” معروف شد.

این رویدادهای تلویزیونی چندین مسابقه ورزشی را با شرکت کنندگانی که از مجموعه‌ای از پیشینه‌های ورزشی حرفه‌ای آمده بودند، ترکیب کرد. قرار بود بفهمیم چه کسی بیشترین توانایی های ورزشی را دارد. فیگور اسکیت‌باز، دیک باتن، ایده این رویداد را با فیلترهای روغن Fram که به عنوان اسپانسر مطرح شد، ایجاد کرد. ABC حق پخش تلویزیونی را دریافت کرد.

مکان روتوندا، فلوریدا بود و در 19 و 20 فوریه 1973 برگزار شد. جیم مک کی گوینده بود و هر رویداد به برنده امتیاز می داد. در نهایت، مردی که بیشترین امتیاز را کسب کرد، برنده مسابقه شد. نه نفر برتر در آن سال توسط برنده کلی، باب سیگرن، یک ستاره دوومیدانی متخصص در پرش با میله هدایت شدند.

هشت مردی که پشت سر سیگرن به پایان رسید عبارتند از: ژان کلود کیلی اسکی باز، راد لیور (تنیس)، پیتر روسون (مسابقه اتومبیلرانی)، جانی بنچ (بیس بال)، الوین هیز (NBA)، راد گیلبرت (NHL)، جیم استفانیچ (بولینگ)، جو فریزر (بوکس)، و جانی یونیتاس (NFL).

رقابت‌کنندگان در شنا، مسابقه دوچرخه‌سواری (¼ مایل)، تنیس، گلف، بولینگ، وزنه‌برداری، ضربه زدن به توپ بیس‌بال، تنیس روی میز، دوی 100 یارد، دوی نیم مایلی و مسابقه دوچرخه‌سواری نهایی یک مایل به مصاف هم رفتند. . می‌توانید با جستجوی «Superstars 1973» در آن سایت، نکات برجسته را در YouTube بررسی کنید.

مسابقات آنقدر خوب برگزار شد که دوباره در سال 1974 (از جمله در بریتانیا)، 1975 که یک نسخه زنانه و یک رویداد تیمی در مقابل تیمی را معرفی کرد که بازیکنان لس آنجلس داجرز را در برابر “مردم خواران بنفش” مینه سوتا قرار داد دوباره برگزار شد. وایکینگ ها داجرها در آنجا پیروز شدند. سوپراستارز در سال 1975 گسترش یافت و شامل یک رویداد سوپراستار هلندی و مسابقات در اروپا شد.

از سال 1976 تا 1994 پس از آن تا سال 1997 در تعطیلات بود و تا سال 2003 ادامه یافت. باب سیگرن برای تلاش‌های برنده‌اش در سال 1973، رتبه اول درآمد 39700 دلاری را به خود اختصاص داد. ژان کلود کیلی که دوم شد 23400 دلار و هر دو راد لیور و پیتر روسون که سوم شد 13100 دلار کسب کردند. همراه با بردهای آن سال، به هر یک از 10 ورزشکار شرکت کننده یک چهارم زمین در روتوندا، فلوریدا اهدا شد که در آن زمان حدود 8500 دلار ارزش داشت.

لیست برندگان برای هر سال در زیر نشان داده شده است.