اگر از طرفداران دزدان دریایی پیتسبورگ هستید و در دهه‌های 1960 و 1970 بازی آنها را تماشا می‌کردید، ممکن است متوجه نشوید که این ماه پنجاهمین سالگرد مرگ غم انگیز سوپراستار Buccos و عضو تالار مشاهیر بیسبال، روبرتو کلمنته است.
وقتی به 50 سال از آن روز سرنوشت‌ساز فکر می‌کنم، ناباور هستم، آنقدر طولانی شده است. همچنین باعث می شود که من احساس کنم خیلی بزرگتر از 63 سال زندگی ام هستم. برای کسانی که آن شب سال نوی 1972 را به یاد دارند، احتمالاً دقیقاً لحظه ای را به یاد می آورند که متوجه شدید کلمنته در یک سانحه هوایی جان خود را از دست داده است. دقیقاً به یاد دارم که کجا بودم و چه کسی این خبر غم انگیز را به من گفت.
من فقط برای آن روز از خواب بیدار می شدم و یکی از اعضای خانواده به من گفت: “در مورد روبرتو کلمنته چیزی شنیدی؟” گفتم نه. سپس کلمات وحشتناک بیرون آمد. وی در سانحه هوایی دیشب کشته شد. قلبم فرو ریخت. قهرمان دوران بچگی من رفته بود. تمام شهر پیتسبورگ در ماتم فرو رفت. ببینید، از بین تمام ورزشکارانی که برای تیمی در شهر فولاد بازی کردند، این روبرتو کلمنته بود که از همه محبوب‌تر بوده است. شاید تنها ویلی استارگل بتواند رقیب شماره 21 باشد، اما تا به امروز، او هنوز در «برگ» مورد بت است.
خط نقره ای در ابر تاریک این رویداد این است که کلمنته به پایان کار درخشان خود نزدیک شده بود و دستاوردهای زیادی کسب کرده بود. او به باشگاه انحصاری 3000 ضربه رسید، آن علامت را درست روی شماره زد و هرگز از آن عبور نکرد. اما موفقیت بزرگتر احتمالاً این واقعیت است که روبرتو کلمنته از نظر اکثر کارشناسان بهترین بازیکن راست دفاعی در تاریخ بیسبال و شاید بهترین بازیکن با دستکش و بازوی پرتابی هر بازیکن بیرونی است.
آدم از پرتاب‌هایی که روبرتو از زمین راست انجام می‌دهد شگفت‌زده می‌شود، در بیشتر مواقع با برخورد به صفحه اصلی در پرواز یا یک پرش ساده. گفته می‌شد که او در روزهای تعطیل به زمین قدیمی فوربس می‌رفت و با پشت برگرداندن به صفحه تمرین می‌کرد و از دیوار بیرون زمین منحرف می‌شد، اما پرتاب را بدون نگاه انجام می‌داد تا در یک بازی واقعی در پرتاب کردن بهتر باشد. بازیکنان در تلاش برای گلزنی هستند و هیچ تردیدی وجود نخواهد داشت.
ترفند دیگری که کلمنته با بازوی قوی‌اش همان چیزی را که در پایه اول دونده‌ها را پشت سر می‌گذاشت، زمانی که آنها به گوشه می‌پیچیدند، اغلب آنها را از کیسه می‌گرفت و به بیرون پرتاب می‌کرد. بازویش فوق العاده قوی بود. اما رمز و راز این مرد نیز وجود داشت که اغلب به دلیل ماهیت آرام و عدم تمایل او به صحبت آشکار با مطبوعات مورد قضاوت اشتباه قرار می گرفت. لهجه پورتوریکویی او نیز باعث ناراحتی او شد، اما تا حدی به لطف گوینده افسانه ای پیتسبورگ باب پرینس که دوست نزدیک روبرتو شد، پرنس به کلمنته کمک کرد تا راحت تر شود. شاهزاده افسانه دیگری بود که در مقاله دیگری درباره او صحبت کنم.
اگر می‌دانید نیل واکر کیست، احتمالاً داستان پشتیبان پدرش تام را نمی‌دانید. تام واکر در لیگ برتر بیسبال بازی کرد و در سال 1972 در زادگاه کلمنته در پورتوریکو توپ زمستانی بازی می کرد. وقتی روبرتو کلمنته تصمیم گرفت برای کمک به قربانیان زلزله یک هواپیما به نیکاراگوئه اجاره کند، تام واکر به روبرتو گفت که می‌خواهد در این سفر به او بپیوندد. اما با بارگیری کامل هواپیما و کلمنته که نمی‌خواست واکر در شب سال نو با خانواده‌اش باشد، پدر نیل را متقاعد کرد که پشت سر بماند. بقیه اش تاریخ است.
اگر تام واکر سوار آن هواپیما شده بود، هیچ نیل واکری وجود نداشت که در نهایت بخشی از دوران حرفه ای خود را در پیتسبورگ بازی کند و به بازیکنی بسیار محبوب تبدیل شود. هر دو پدر و پسر امروز زنده و سالم هستند، تام واکر اکنون 74 سال دارد. نیل سال گذشته پس از یک دوران حرفه ای با شش تیم (دزدان دریایی، متس، برورز، یانکیز، مارلینز، فیلیز) بازنشسته شد.
اگر روبرتو کلمنته در 31 دسامبر 1972 وارد آن نمایش نمی شد، احتمالاً چند فصل دیگر با دزدان دریایی بازی می کرد و بدون شک همچنان بر اساس حرفه خود و نه فقط حرفه و پاس های خود، تالار مشاهیر را می ساخت. اما کلمنته با 18 سال سابقه رکوردش، با آن 3000 ضربه به پایان رسید، میانگین ضربه زدن به 0.317، 240 ران خانگی در زمانی که او به عنوان بازیکن بلند توپ شناخته نمی شد، 166 سه گانه، 440 دوبل، 1416 ران گل زده، 1305 RBI. ، 83 پایگاه دزدیده شده و جایزه با ارزش ترین بازیکن در سال 1966.
کلمنته لیگ را در دو ضربه، سه گانه یک بار رهبری کرد و چهار بار عنوان قهرمانی را به دست آورد. او اغلب مصدوم نمی شد و به طور میانگین 135 بازی در هر فصل انجام می داد و در مجموع 2433 بازی در دوران حرفه ای خود انجام می داد. در محوطه بیرونی، کسی جز کلمنته نبود. صاف مانند ابریشم، توپی برای بازو، دقیق فراتر از باور، این مرد 12 بار در 18 فصل برنده جایزه دستکش طلا شد، این 12 جایزه همگی متوالی از سال 1961 تا روزی که آخرین بازی خود را انجام داد، دریافت کرد.
در سطح شخصی، روبرتو کلمنته در سال 1964 با ورا زابالا ازدواج کرد و اگر او تا زمان مرگ او در سال 2019 زنده می ماند، آنها 55 سال ازدواج می کردند. ورا در پیتزبورگ تقریباً به اندازه همسرش محبوب بود و در بازی های دزدان دریایی مورد تجلیل قرار گرفت، جایی که مطمئن هستم آن روز در استادیوم سه ریورز یا پارک PNC خشکی چشمان زیادی وجود نداشت.
این زوج سه پسر به نام های روبرتو کلمنته جونیور، روبرتو انریکه و لوئیس روبرتو داشتند. در سال 2003، ورا کلمنته مدال آزادی رئیس جمهور را به نام روبرتو پذیرفت، که البته پس از مرگش به آن افتخار شد. روبرتو جونیور تلاش کرد تا راه پدرش را در MLB دنبال کند، اما آسیب دیدگی به این رویا پایان داد و او در میان سرمایه‌گذاری‌های دیگر به حرفه‌ای در پخش پایان داد. او و همسرش که اکنون ۵۷ سال سن دارد، تولد اولین فرزندشان را در سال ۲۰۱۸ جشن گرفتند، پسری که جای تعجبی نداشت، به نام روبرتو کلمنته سوم.
کوچکترین پسر روبرتو، روبرتو انریکه نیز نام دختری مادرش را به او متصل می کند، بنابراین نام کامل او روبرتو انریکه کلمنته زابالا است. انریکه که در 20 می 1969 متولد شد، بیسبال نیز بازی می‌کرد، اما فقط تا 13 سالگی. حتی خجالتی‌تر از پدرش، انریکه می‌خواست یک زندگی خصوصی آرام داشته باشد، بنابراین او احساس نمی‌کرد که بیسبال آن را برای او فراهم کند، بنابراین بازی را متوقف کرد. در عوض، او بر بهترین مرد، شوهر و پدری که می توانست باشد تمرکز کرد. حرفه او کار در شرکت های تولیدی و کارگری بوده است و او همچنان متعهد به دور ماندن از کانون توجه است.
پسری که در میان سه پسر روبرتو کلمنته قرار دارد، لوئیس روبرتو است که اکنون 56 سال سن دارد. او “برنامه میراث کلمنته” را تأسیس کرد که تلاش می کند به دانش آموزان بیاموزد که در جوامع مربوطه خود سفیران حسن نیت شوند. از امکاناتی که با نام روبرتو کلمنته، مدارس و سایر برنامه ها مفتخر شده اند، تشکیل شده است.
لوئیس کلمنته همچنین یک سخنران انگیزشی است. لوئیس و همسرش میراث کلمنته را با سه پسر خود به نام‌های لوئیس جونیور، رابی و بابی ادامه دادند. زنده در پورتوریکو. در مورد خانواده نزدیک روبرتو، والدین او ملکور کلمنته و لویزا واکر بودند که نماینده نام میانی روبرتو هستند. روبرتو شش برادر و خواهر دیگر داشت.
روبرتو کلمنته قبل از اینکه در سال 1954 با لس آنجلس داجرز قرارداد ببندد، بیسبال خود را در پورتوریکو شروع کرد و در لیگ‌های آنجا بازی کرد. اما او یک بازیکن آزاد بود که در قراردادش محافظت نمی‌شد و همانطور که بقیه تاریخ است، با دزدان دریایی قرارداد امضا کرد تا هرگز برای تیم دیگری بازی نکند. . پیتسبورگ از این بابت سپاسگزار است.
بنابراین وقتی 31 دسامبر امسال فرا می رسد، طرفداران دزدان دریایی در همه جا در آن روز غمگین می شوند زیرا بدانند که 50 سال از زمانی که بیسبال یک فوق ستاره و یک نماد پیتسبورگ را از دست داد می گذرد. در لیگ اصلی بیسبال، تلاش ها دست نخورده باقی می ماند تا پیراهن شماره 21 کلمنته از تمام بیسبال بازنشسته شود، اما در پیتسبورگ، هیچ دزد دریایی دیگری هرگز آن شماره را نخواهد پوشید.
