آس 90

امسال در درفت NFL تیم پیتسبورگ استیلرز جوی پورتر جونیور را در دور دوم انتخاب کرد. پورتر، پسر جوی پورتر، مدافع سابق استیلرز، تلاش خواهد کرد تا راه پدرش را ادامه دهد، هرچند او یک مدافع گوشه ای است. اما انتخاب او باید ملت استیلرز را هیجان زده کند، زیرا جوی پدر بازیکنی آتشین، تهاجمی و اغلب فراری بود که اغلب دفاع پیتسبورگ را به آتش می کشید و آنها را سرپا نگه می داشت.

با یک ترکیب دیگر پدر/پسر در NFL، ورزشکاران حرفه ای زیادی وجود داشته اند که فرزندان خود را در این یا آن ورزش به سطح حرفه ای رسانده اند. مانند جوی پورتر پدر و پسرش به نام جوی، در اینجا 10 ورزشکار سابق که فرزندی داشتند در سطح حرفه ای ورزش های مختلف ساخته شده است.

نسخه ویدیویی این مقاله را تماشا کنید:

https://www.youtube.com/watch?v=/_UYCxN9H-Bs

جهان می داند که پاتریک ماهومز کیست. یک کوارتربک برنده چند سوپر باول با چیفز کانزاس سیتی. شاید بهترین مدافع لیگ ملی فوتبال در حال حاضر. اما او پسر پت ماهومس است که او نیز یک ورزشکار حرفه ای بود اما در بیسبال و نه فوتبال. پت ماهومس پدر از سال 1992 در لیگ برتر بیسبال بازی کرد تا اینکه در سال 2003 بازنشسته شد. پدر این بازیکن فوتبال یک توپچی بود و برای شش تیم در لیگ های ملی و آمریکا بازی کرد اما دو فصل را نیز در بیسبال ژاپنی بازی کرد. شش تیمی که او در آنها بازی کرد عبارتند از: دوقلوها، رد ساکس، متس، رنجرز، کابز و پیتسبورگ دزدان دریایی. او که بزرگ شد بسیار باهوش بود و دبیرستان را با دومین معدل بالاتر در کلاس فارغ التحصیلی خود به پایان رساند. رکورد نهایی برد/باخت او در مسابقات اصلی 42-39 بود. هر طرفدار فوتبال از دستاوردهای پسرش خبر دارد.

اگر از طرفداران NBA هستید و روزهایی را که دیترویت پیستونز بر لیگ حکومت می کرد را به یاد دارید، می توانید ماشین ریباند معروف به دنیس رادمن را به یاد بیاورید. رادمن روی تخته ها یک هیولا بود و در داخل و خارج زمین بسیار عجیب بود، به خصوص خارج از بسکتبال، جایی که کارهای ظالمانه زیادی انجام می داد. رادمن در کشتی‌های حرفه‌ای در میان چیزهای دیگر شرکت می‌کرد و پس از روزهایش با پیستونز، او همچنین برای سن آنتونیو اسپرز و شیکاگو بولز بازی کرد و در آنجا عنوان دیگری به نام لیکرز و دالاس ماوریکس را به دست آورد. او همچنین در لیگ‌های دیگر بازی کرد و به مدت دو فصل به لانگ بیچ جم پیوست، اما همچنین با Fuerza Regia، Orange County Crush، Torpan Pojact، Tijuana Dragons و Brighton Bears بازی کرد. در مجموع او بخشی از پنج تیم قهرمان NBA بود، هفت بار یک تیم اول تمام دفاعی NBA، دو بار بازیکن دفاعی سال شد، و خیلی بیشتر او را به تالار مشاهیر بسکتبال حرفه ای رساند. رادمن چندین بار ازدواج کرده و سه فرزند دارد. دختر او ترینیتی یک فوتبالیست حرفه ای برای روح واشنگتن است. حرفه او در سال 2021 در آنجا شروع شد و فصل را با هفت گل به پایان رساند. این فصل تازه کار او بود که در آن به تیمش کمک کرد با شکست دادن ستاره سرخ شیکاگو قهرمان لیگ شود و رادمن یک پاس گل داد. برای تلاش هایش، او به عنوان تازه کار سال انتخاب شد.

یانیک نوح در دوران اوج خود یک تنیس باز در سطح جهانی بود. با این گفته، شاید عجیب باشد که بگوییم پسرش یک بسکتبالیست برجسته شد. یواکیم سایمون نوح از سال 2007 تا 2016 برای شیکاگو بولز بازی کرد. او پیش از این در درافت دور اول انتخاب شد و در مجموع در سال 2007 رتبه نهم را کسب کرد. او برای نیکس، گریزلیز و در نهایت یک فصل با لس آنجلس کلیپرز قبل از بازنشستگی بازی کرد. بهترین فصل او در سال 2013 بود که میانگین 12.6 امتیاز در هر بازی داشت و در 80 بازی بازی کرد. در مورد پدرش، پس از بازنشستگی از تنیس، او 23 عنوان حرفه ای از جمله قهرمانی در مسابقات آزاد فرانسه در سال 1983 و دو عنوان قهرمانی در همان تورنمنت یک سال بعد را به دست آورده بود. نوح به دنبال تنیس یک حرفه خوانندگی موفق ایجاد کرد.

کابوی‌های دالاس زمانی در حمله خود به نام کالوین هیل به عقب برگشتند. او در سال 1969 به عنوان بهترین بازیکن تهاجمی NFL و عضو تیم قهرمانی Super Bowl VI بود. هیل همچنین قبل از بازنشستگی برای سرخ پوستان و براون ها بازی می کرد. هیل و همسرش یک پسر دارند و او به یک بسکتبالیست حرفه ای بسیار موفق به نام گرانت هیل تبدیل شد. با وجود برخی آسیب‌های آزاردهنده، هیل 18 فصل در NBA بازی کرد و به عنوان تالار مشاهیر بسکتبال حرفه‌ای انتخاب شد. روزهای بازی او شش فصل در دیترویت، پنج فصل در فینیکس، شش فصل دیگر با اورلاندو مجیک و یک فصل آخر با لس آنجلس کلیپرز بود.

در آن زمان، سه برادر به نام آلو بودند که در لیگ برتر بیسبال بازی می کردند. این سه نفر متی، فیلیپه و عیسی بودند. برای تنها بار در تاریخ حرفه ای بیسبال، این سه برادر همزمان با سانفرانسیسکو جاینتز در سال 1963 هر سه در زمین خارج شدند. روز 15 سپتامبر در بازی مقابل پیتسبورگ دایرتس بود و جاینتز 13-5 پیروز شد.

در آن روز، فیلیپه آلو از زمین راست به مرکز و سپس به چپ چرخید. در صفحه، او یک ضربه در پنج ضربه خفاش داشت و سه بار در حالی که در یک ران ضربه می زد، گلزنی کرد. او هم یک بار راه رفت و زد بیرون. برادرش عیسی در سمت راست جای خود را پر کرد در حالی که فیلیپ به سمت چپ حرکت کرد و عیسی در دو صفحه بدون ضربه بود. سپس متی در زمین چپ، فیلیپه به مرکز حرکت کرد. متی هرگز نتوانست آن روز خفاش کند.

سالها بعد آلو دیگری آمد، این یکی به نام مویزس، و او نیز یک بازیکن توپ بود. آلو جوانتر برای هفت تیم مختلف در لیگ های بزرگ بازی کرد، دزدان دریایی، اکسپو، مارلینز، آستروس، کابز، جاینتز و نیویورک متس. با شیکاگو بود که مویزس آلو مهری در تاریخ از خود به جای گذاشت که بسیار معروف شد.

در 14 اکتبر 2003، در سری مسابقات قهرمانی لیگ ملی که شیکاگو کابز در حال مصاف با مارلینز فلوریدا بودند، و در بازی ششم، یک توپ خطا به خط خطای زمین چپ برخورد کرد، مویزس آلو سعی کرد یک بازی در زمین بازی کند. توپی که به سمت هوادارانی که آنجا نشسته بودند هدایت شد. استیو بارتمن در حالی که سعی می‌کرد توپ را بگیرد، دستش را دراز کرد تا توپ ارزشمندی را برای خودش بگیرد و با آلو تداخل پیدا کند. آلو نتوانست گلزنی را انجام دهد که می توانست شماره دو در اینینگ باشد. در عوض، توله‌هایی که بازی را 3-0 می‌بردند، پس از شکست در بازی، شکست بازی هفتم، و یک سال دیگر بدون حضور در سری جهانی، هشت ران بدون پاسخ را تسلیم کردند. گفته می‌شود که آلو در مصاحبه‌ای پس از بازی اعلام کرده است که اگر بارتمن در این راه قرار نمی‌گرفت، باز هم نمی‌توانست به نتیجه برسد. او بعداً آن را پس گرفت و نشان داد که حتی اگر گفته باشد این فقط برای این بوده است که استیو بارتمن از کاری که انجام داده است احساس بهتری داشته باشد که باعث شد طرفداران بارتمن را مورد سرزنش قرار دهند و حتی برای او ایمیل‌ها و نامه‌های تهدیدآمیز ارسال کنند.

در دنیای MMA، به ویژه UFC، یکی از اولین قهرمانان سنگین وزن آنها فرانک میر بود. میر ممکن است دوران حرفه‌ای خود را خیلی بیشتر از دوران اوج خود گسترش داده باشد، و در 5 مسابقه از 8 مسابقه آخر MMA خود شکست خورده باشد، اما در اوایل او یک متخصص تسلیم و یک کابوس برای بسیاری از مبارزان بود. فقط از تیم سیلویا بپرسید که در جریان بازوبند به میر باخت که دستش شکست. حالا دختر میر بلا می آید که یک رزمی کار حرفه ای شده است. تنها 20 سال سن، “بانو” که نام مستعار هشت ضلعی او است، سه مبارزه زیر کمربند خود دارد که در هر سه پیروز شده است. دو تا از سه پیروزی درست مثل پیرمردش بوده است، تسلیم برنده است. او هنوز توسط UFC امضا نشده است، اما اگر به برنده شدن ادامه داد روی آن حساب کنید.

از MMA و در حال حاضر بوکس حرفه ای، کن نورتون فقید یکی از سرسخت ترین قهرمانان سنگین وزن تمام دوران بود. نورتون در 50 مبارزه فقط 7 بار باخت. هنگامی که گری کونی در سال 1981 نورتون را به طرز شرورانه ای ناک اوت کرد، نورتون دستکش های خود را آویزان کرد و آن را یک حرفه نامید. کن نورتون چندین فرزند داشت اما کن نورتون جونیور بود که نشان خود را در لیگ ملی فوتبال گذاشت. در حال حاضر، نورتون یک مربی مدافع خط در UCLA، یک حرفه بازی موفق داشت که به یک حرفه مربیگری در سطوح حرفه ای و دانشگاهی تبدیل شد. نورتون جونیور که فقط برای کابوی ها و 49رز بازی می کند، اکنون 56 سال سن دارد.
چیزی که در ورزش های حرفه ای غیرمعمول است، دیدن یک ورزشکار حرفه ای در یک زمین بازی در یک بازی با پسر یا دختر است. این اتفاق در 31 آگوست 1990 در سیاتل رخ داد، زمانی که مارینرز در ترکیب اصلی خود، کن گریفی پدر را در زمین چپ و پسرش، کن گریفی جونیور، را در مرکز قرار داد. این اولین بار در تاریخ بود که این اتفاق می افتاد و به طرز عجیبی، در پایان بازی، ترکیب پدر و پسر به همان تعداد خفاش داشت و هر کدام فقط یک ضربه داشتند. هر دو نفر فقط یک گل زدند و کن گریفی پدر یک بار راه رفت.

آیا بیب روث بهترین بازیکن بیسبال تمام دوران است؟ یا اینکه پرکارترین بازیکن خانگی بیسبال لیگ برتر بازیکن بهتری است؟ این می تواند بری باندز باشد، بازیکنی که بیشترین تعداد بازی خانگی در تاریخ را داشته است. پس از اینکه هنک آرون رکورد 714 روث را پشت سر گذاشت، باندز بعداً آمد و از آرون پیشی گرفت. قبل از اینکه باندز برای اولین بار با پیتسبورگ دزدان دریایی به لیگ اصلی بیسبال بیاید، پدرش نیز بازیکن بزرگی بود. بابی باندز 14 فصل لیگ بزرگ را بازی کرد و 332 خانه را با 1024 RBI شکست. باندز در این 14 سال برای هشت تیم مختلف بازی کرد که با سانفرانسیسکو جاینتز شروع شد. او همچنین برای کالیفرنیا آنجلز، سنت لوئیس کاردینالز، تگزاس رنجرز، کلیولند ایندینز، شیکاگو کابز، نیویورک یانکیز و شیکاگو وایت ساکس بازی خواهد کرد.

بالاخره ما معروف ترین خانواده فوتبال را داریم. منینگ. اول، آرچی منینگ بود، که جای تعجب نداشت، یک کوارتربک. متاسفانه برای منینگ پدر، او بخشی از تیم های وحشتناک نیواورلئان سنتز بود. او همچنین برای هیوستون اویلرز و مینه‌سوتا وایکینگز بازی کرد، اما 11 سال از 15 سال حرفه‌ای‌اش را با “Aints” گذراند زیرا آنها به خاطر باخت‌های همیشگی‌شان معروف شدند. رکورد منینگ پدر با قدیس ها 35-91-3 بی رحمانه بود. در هیوستون و مینه‌سوتا، او هرگز در یک بازی پیروز نشد که رکورد 0-10 را به دست آورد. آمار نهایی او نشان داد که او 55.2 درصد تکمیل حرفه ای، 23911 یارد پاس، و 125 تاچ داون اما 173 مهار را نشان می دهد. او همچنین 396 بار اخراج شد. اما در مورد پسرانش، همه کسانی که فوتبال را می شناسند، نام پیتون منینگ را می شناسند. پیتون که توسط بسیاری به عنوان بهترین کوارتربک تمام دوران در نظر گرفته می‌شود، بهتر از برادر کوچکترش الی بود، اما الی با برنده شدن دو سوپر باول نیویورک جاینتز حرفه‌ای خوب داشت. برادر بزرگتر پیتون نیز دو برنده شد و در بسیاری از آمارهای پاسکاری حرفه ای پیشتاز بود تا اینکه تام بردی در بیشتر موارد از او پیشی گرفت. خانواده منینگ تقریباً چهارمین عضوی را داشتند که در فوتبال فعالیت می‌کرد، زیرا کوپر بزرگ‌ترین پسرش بازیکنی بود که یکی از دریافت‌کنندگان گسترده پیتون در دبیرستان بود. اما در طول سال آخر، کوپر دچار تنگی کانال نخاعی شد و این به فوتبال او پایان داد. او قبل از تشخیص ویرانگر به سمت بازی برای دانشگاه می سی سی پی می رفت. در حالی که پیتون منینگ در تالار مشاهیر فوتبال حرفه ای است، ممکن است الی نیز روزی به عضویت خود درآید.